Të Reja

Jezusi bëri gjithçka mirë

Sep 9 • Meditimi i ditës

9 shtator 2018 – E diela 23-të gjatë vitit (B), MOMENTI I SHENJTË – Lutja e përditshme
(Leximet e ditës: Is 35, 4-7a; Ps 145; Jak 2, 1-5; Mk 7, 31-37)

 

Prania e Hyjit

Për të hyrë në praninë e dikujt nevojitet që me sinqeritet t`i afrohem i/e tillë siç jam.

Në këtë moment, Hyji është këtu dhe më pret.

Hyji gjithmonë më afrohet i pari, dëshiron të më njohë më shumë se miku im më i miri.

Ndalem një moment dhe e përshëndes Hyjin që më do.

 

Liria

Ka pak njerëz që e kuptojnë

ç`do të mund të bënte Hyji me ta

po të dorëzoheshin në duart e tija

dhe t`i lejonin që t`i formojë hiri i tij. (Shën Injaci)

Lutem për hirin e dorëzimit të tërësishëm në dashurinë e Hyjit.

 

Ndërgjegjësimi

Jetoj në një rrjetë të gërshetuar me shumë marrëdhënie – lidhje me natyrën, me njerëzit, me Zotin.

I vërej këto marrëdhënie dhe falënderoj për jetën që qarkullon përmes tyre.

Disa nga këto marrëdhënie janë deformuar, disa rrënuar, disa ndërprerë:

Ndoshta për këtë arsye ndihem i/e mërzitur, i/e pikëlluar, i/e zemëruar, i/e zhgënjyer.

Lus për hirin e pranimit dhe faljes.

 

Fjala

Hyji na dëfton veten e vet me anë të shkrimeve të shenjta.
Lexoje, dëgjoje tekstin nga Ungjilli i sotëm disa herë
dhe lejoji vëmendjes tënde të pushojë nëdisa pjesë të tij.

 

Mk 7, 31-37

 

31 Pastaj [Jezusi] doli prapë nga krahina e Tirit, e nëpër Sidon, erdhi drejt detit të Galilesë në krahinat e Dekapolit.

32 I sollën një shurdhaman që mezi fliste dhe iu lutën ta vërë dorën mbi të. 33 Ai e ndau prej popullit veçmas, ia futi gishtërinjtë e vet në veshë, me pështymë të vet ia preku gjuhën, 34 i drejtoi sytë kah qielli, psherëtiu dhe i tha: “Effatha ‑ që do të thotë: “Çelu!” 35 E menjëherë iu çelën veshët e iu zgjidh pengesa e gjuhës dhe foli rrjedhshëm.

36 Jezusi u urdhëroi të mos i tregojnë askujt. Por, sa më tepër që ai ua ndalonte, ata aq më tepër e shpallnin. 37 Të mrekulluar mbi çdo masë thoshin:

“Gjithçka bëri mirë!”

“Ky po bën të dëgjojnë të shurdhërit e të flasin memecët!”

 

Ç`dëshiron të më thuash, Zotëri?

Disa mendime mbi pasazhin e sotshëm të Shkrimit Shenjt:

 

  • Sot dëgjojmë se si njerëzit ‘iu luten’ Jezusit të vinte duart mbi këtë njeri për shërim. A mund ta kujtosh ndonjë kohë kur e ke ndjerë këtë trazim, dëshirë të madhe që Jezusi ta shëroj dikë, ose ndoshta veten tënde? Le të vijë ajo kohë tani në mendjen tënde. Çfarë ndjenje të kujton ky trazim në ty?
  • Ndërsa ai e shëron këtë njeri, Jezusi përdor shprehjen “Effatha”, që do të thotë “Çelu”. A ka ndonjë fushë në jetën tënde ku të duhet t`i lejosh Jezusit të vijë dhe ta çelë, ndoshta sfera që i ke mbyllur kohë më parë?
Kjo skenë tregon një metodë të veçantë shërimi nga Jezusi. Mund të duket e çuditshme që ai pështyn dhe i vë gishtat në veshin e këtij njeriu. Si të bën të ndihesh? Pakëndshëm? Intriguar? Ndoshta duke menduar për këtë teknikë na fut thellë në misterin e Hyjit dhe veprimet e tij. Ndërsa e dëgjon leximin përsëri, imagjinoje veten në mesin e turmës, si një shikues nga larg. Bëhu i/e vetëdijshëm/e për reagimet e tua ndaj kësaj skene shëruese.

 

Bashkëbisedimi

Njerëzit që shikonin ishin të befasuar dhe erdhën në përfundim se Jezusi «gjithçka bëri mirë».
Tani silli në mend gjërat që Jezusi i ka bërë mirë në jetën tënde.
A mund të qëndrosh një moment te ato me mirënjohje ndërsa bashkëbisedon lirisht me Zotin?

 

Përmbyllja
Të falënderoj, o Zot, për këto momente që i kalova vetëm me Ty. Ty ta sollën një shurdhaman që mezi fliste. Edhe unë shpesh i sjell të tjerët para Hyjit duke i kërkuar atij që t`i shërojë; dhe kjo është gjë e mirë. Por, a nuk mundem edhe unë, t`u lejoj të tjerëve të më sjellin te Zoti? A kërkoj nga të tjerët të luten për mua? Ati ynë…
Lavdi Atit e Birit e Shpirtit të Shenjtë. Si ka qenë në fillim, ashtu tash e përgjithmonë e jetës. Amen.

Comments are closed.

« »