Me rastin e ditës botërore të poezisë (21 mars), po i kujtojmë vargjet e hershme të Lekë Matrangës, “Këngë e përshpirtshme”, pjesë e veprës së tij monumentale “E Mbsvame e Chræsteræ” (E Mbsueme e Krështerë), të cilën e përfundoi më 20 mars 1592, në Hora e Arbëreshëve (fshat Arbëresh) mbi Palermo të Sicilisë, vepra e dytë e shqipes së shkruar, pas ‘Mesharit’ të Gjon Buzukut (1555), gjenden 8 vargje origjinale, që konsiderohen të jenë poezia e parë shqipe:
KËNGË E PËRSHPIRTSHME
Gjithëve u thërres, kush do ndëljesë
Të mirë të krështē, bura e grā
Mbë fjalët të Tinëzot të shihi meshë,
Se s’ishtë njerī nesh çë mkatë s’kā
E lum kush e kujton se kā të vdesë
E mentë bashkë mbë tënëzonë i kā
Se Krishti ndë parrajsit i bën pjesë
E bën për bīr të tij e për vëllā
Vargjet në gjuhën e sotme shqipe do të tingëllonin kështu:
Të gjithëve ju thërres, kush do ndjesë,
Të krishterë të mirë, burra e gra,
me fjalë të Tënzot të shihni Meshë,
se s’është njeri prej nesh që mëkate s’ka.
E lum kush kujton se do të vdesë.
E mendtë bashkë në Tënzonë i ka,
se Krishti në parajsë atij i bën pjesë,
e bën për bir të tij e për vëlla”.
Postimi i Mëparshëm
Postimi Tjetër
