TE RRËNJA

Nga Ibrahim Kadriu

 

Prishtina i pat dyert e hapura të hynte vdekja

Çarshia me diell – lëshonte parmakët se

Fjala shkiste kalldrëmeve, e ujitur shëtiste

Ngrite ura e kulla urtësie, për të gjitha hyrjet në to

Bota e vogël – e madhe n’tryezë shtrihej thjesht,

Me gjuhën e odave bota botërisht ligjëronte

Ulej gju më gju dhe shqip kuvendonte

Rrugët që ishin nisur – vazhdonin të ishin rrugë,

Nuk i ndalte as shpata, as zjarri, as murtaja…

Shtroheshin fort, themelet shoqëroheshin me kohën.

 

Prishtina e pat kohën të mihej varri.

S’ishte thellësia varrim i përjetshëm, mendimi

Tej trojeve u ra gjithnjë i afërt i mëngjeseve;

Kurrë pa u lodhur, amanet i fjalës, durimit…

Kurrë me nishane, dhuratë e plagëve t’kraharorit e kokës.

 

Pesha ishte në maje gjuhe e shikimi –

Vriste horizonte, në atë mjegullie e ankth;

Ecte plaku, trastën plotë me bukë, etje e shkronja

Për të arritur tej vetes për vete në vetvete dashuritë

Që t’i linte jashtë varrit në tokë që mihej, mihej…

 

Prishtina ra në gjunjë te varr që po mbulohej.

Dhe mallkimi një me një ndalën një lumë.

Mbëltimi ilegal preku nëpër dyer, nëpër dritare

Dhe ethet morën jetë – hukama ngjalli djajtë …

Të shemben brigjet, lumi kurrë të mos bie në mend

T’i ulë rrçëjët shtatë pashë nën tokë në pritje…

I thyen këmbët të gjitha që largësinë e kanë për etje,

Që bota të mbetet e vogël – të vogëlsi të tretet, hi

I dashurive të djegura për emrin e vet Njeri

I humbur nën teh shpate… e varri tretej, humbej…

 

Prishtina e pat varrin e eshtrat bënin kryengritje.

Një nga një dilnin, luftonin me jeniçerë, bejlerë…

Fusin tmerrin, aman, eshtrat rresht zënë pusi, pritje e

Marrin rrugë të ndërrojnë konak pa lënë adresë

Andej pastaj n’vezullimë shpate rreshket fjala, koha

Merr e s’jep e në arë pa farë nxjerrin kokë

Humbje s’ishte ajo që humbte me humbjen …barishte,

Jeta me jetë merrte jetë ngadalë nëpër stinë e troje…

E tash prej këtu e deri atje ka rrugë të gjata shumë,

Në abetaren e birit tim betohem e në Prophetarum.

 

(Nga libri “Pastaj harrohet” Rilindja 1989)

 

Shpëndaje: